Długa historia krótkiego stroju - męski strój kąpielowy
Starożytni Rzymianie i Grecy w zasadzie nie używali żadnych strojów kąpielowych. Kąpieli, zarówno rekreacyjnych jak i higienicznych, zażywali najczęściej nago.
Średniowiecze natomiast przyniosło zakrywanie ciała, a kąpiele stały się niemoralne i psujące zdrowie.
W XVII wieku ze względów religijnych publiczne kąpiele nadal traktowane były jako niegodne, szczególne wśród wysoko urodzonych. Jednak żołnierze i niżej urodzeni mężczyźni kąpali się zwykle nago również w Bałtyku. Miało to jednak bardziej charakter higieniczny niż rekreacyjny. Wraz z rozwojem świadomości higieny i wodolecznictwa również kąpiele stawały się popularniejsze.
Modny w XIX w. męski strój plażowy w poziome pasy
Mężczyźni w XIX wieku kąpali się w strojach niewiele różniących się od ówczesnej męskiej bielizny. Zwykle były to dopasowane do ciała wdzianka w modne wówczas poziome pasy. Stroje miały krótkie rękawy oraz odsłaniały kolana. Oczywiście niedopuszczalna była kąpiel kobiet i mężczyzn w jednym miejscu. Plaża w Sopocie na przykład podzielona była na część północną dla mężczyzn i południową dla kobiet. W regulaminie z 1842 roku określono, iż odległość między kąpieliskami wynosić będzie 578 kroków, a każde z nich będzie ogrodzone wysokim na 2 metry drewnianym płotem.
Alfréd Hajós - węgierski pływak, złoty medalista olimpiady z 1896 r.
W pierwszych nowożytnych igrzyskach olimpijskich, które odbyły się w Atenach w 1896 roku jedną z dyscyplin było pływanie. Wtedy publicznie w strojach kąpielowych wystąpili tylko mężczyźni.
W roku 1917 w USA stowarzyszenie kierowników parków (ang. American Association of Park Superintendents) wprowadziło przepisy określające wygląd męskiego stroju kąpielowego. Według nich nic poniżej pach nie mogło być widoczne na klatce piersiowej. Strój składać się powinien ze spodenek i czegoś w rodzaju przydługawego podkoszulka, który powinien zakrywać spodenki sięgając dwóch cali (ok. 5cm) powyżej dolnej ich krawędzi. Natomiast odległość między kolanem, a brzegiem nogawki nie powinna być większa niż 4 cale (ok. 10cm).
Aktor Dave O'Brien w stroju "TOPPER" - dwuczęściowym z zamkiem
W latach 30 w USA zaczęły być dostępne męskie stroje dwuczęściowe składające się z koszulki i spodenek. Wprowadzone zostały też modele z zamkiem błyskawicznym, dzięki którym można było oddzielić górę od dołu. Ciągle jednak za publiczne pokazywanie nagiego torsu można było trafić do aresztu.
Lody zaczęła przełamywać firma BVD, która zatrudniła do promowania swoich odważnych strojów pływaka, olimpijczyka, zdobywcę wielu medali Johnnyego Weissmullera. Zapoczątkowana została tym samym era odsłaniania torsu przez mężczyzn.
W Europie zaś już na początku lat 30 męski strój kąpielowy składał się z samych spodenek. W regulaminie kąpieliska morskiego w Łebie z 1931 roku można było przeczytać: Mężczyznom wolno kąpać się publicznie tylko wtedy, gdy mają założone spodenki kąpielowe z nogawkami poniżej "trójkąta", ściśle przylegające do ud.
Wymagane przez wiele basenowych regulaminów "kąpielówki przylegające do ciała" w USA traktowane są jako nieobyczajne
Męska moda XX wieku nie była tak burzliwa jak damska w tym okresie, aczkolwiek trend był podobny. Spodenki kąpielowe stawały się coraz bardziej krótkie. Powstały oczywiście stringi dla mężczyzn ale najbardziej popularnym strojem w Europie stały się obcisłe kąpielówki w "stylu speedo", od nazwy australijskiej firmy. Popularne są one również w Brazylii, Chinach, Japonii, Australii i w wielu innych krajach.
Natomiast w USA w latach 80 nastąpił w modzie męskiej odwrót od tego kierunku. Do dzisiaj królują tam długie, workowate szorty, często sięgające za kolana. Czasami są to szorty noszone bardzo nisko na biodrach. Obcisłe kąpielówki są oceniane przez Amerykanów krzywym okiem jako co najmniej nieskromne i nieobyczajne. Kpiarsko określają oni je jako "bananowy hamak" (ang. "banana hammock"), czy też "papuzi szmugler" (ang. "budgie smuggler"). Oficjalnie styl taki dla Amerykanów jest tabu ale wielu z nich ma takie kąpielówki, używa ich poza publicznymi plażami i basenami oraz na wakacjach w Europie.
Źródło: http://www.wodneparki.pl/26-87.html
