Długa historia krótkiego stroju - damski strój kąpielowy
Historia stroju kąpielowego sięga czasów antycznych. W Piazza Armerina na Sycylii znaleziono w 1996 roku mozaiki datowane na III-IV wiek naszej ery prezentujące kobiety w strojach przypominających współczesne bikini. Ileż czasu musiało minąć aby znowu dwuczęściowe damskie stroje pojawiły się na plażach.
Kształtowanie wyglądu stroju kąpielowego przez lata uzależnione było od postrzegania moralności i higieny. W wiekach średnich oczywiście jakiekolwiek publiczne kąpiele traktowane były jako niemoralne i na dodatek niezdrowe. Przez setki lat nie czerpano przyjemności z rekreacyjnego kąpania ze względu na wstyd. Pewną odwilż w postrzeganiu kąpieli przyniósł rozwój kolejnictwa w XVIII w. kiedy to ludzie zaczęli podróżować w rejony nadmorskie. Jednak nawet w następnym stuleciu do kąpieli strojono się niezwykle obficie.
Strój kąpielowy z XIX w.
Damskie stroje kąpielowe przełomu XVIII i XIX wieku przypominały suknie. Z reguły były to ciężkie, czarne, wełniane "pancerze". Nierzadko w brzegi sukni wszywano obciążniki by nie unosiła się ona po zanurzeniu w wodzie. Moda na bladą cerę dodatkowo narzucała zakrywanie niemalże wszystkich części ciała. Sama kąpiel, chociażby w morzu, była aktem wstydliwym i wymagała odosobnienia, a i tak kobiety przebierając się do takiej kąpieli zakrywały wszystko co było możliwe do zakrycia. Z biegiem lat damskie suknie kąpielowe stawały się lżejsze. Zaczęły sięgać kolan, a na nogi zakładano długie do kostek pantalony.
Annette Kellerman - pływaczka i aktorka
Zagorzałą orędowniczką jednoczęściowego stroju była australijska pływaczka Annette Kellerman (1887-1975). Kiedy królowały suknie kąpielowe i pantalony wystąpiła ona na plaży w Bostonie w USA w 1907 roku w stroju odkrywającym nogi, ramiona i szyję, za co została aresztowana. W wypowiedziach dla prasy argumentowała, że nie jest w stanie pływać zakładając na siebie więcej ubrań, niż wiesza się na sznurze do bielizny.
Pływaczki - złote medalistki olimpiady w Sztokholmie w 1912r.
W 1912 roku na olimpiadzie w Sztokholmie po raz pierwszy dopuszczono kobiety do rywalizacji w pływaniu i skokach do wody. Były to piąte nowożytne letnie igrzyska, chociaż pływanie było dyscypliną, która pojawiła się na pierwszych w Atenach w roku 1896. W Sztokholmie panie wystąpiły w kostiumach podobnych do męskich. Były to obcisłe body na ramiączkach zakrywające ciało do połowy ud. Uciążliwe suknie kąpielowe zaczęły odchodzić w niepamięć.
Brigitte Bardot w filmie "I Bóg stworzył kobietę" z 1956 r.
Rok 1946 przyniósł w Europie prawdziwą rewolucję. Oto Jacques Heim w Cannes zaprezentował dwuczęściowy kostium damski o nazwie "atome". Nieco później tego samego roku w Paryżu Louis Réard przedstawił jeszcze bardziej skąpy dwuczęściowy damski strój kąpielowy określany jako "bikini". Nazwa pochodziła od atolu, w okolicach którego przeprowadzano testy bomby atomowej. Strój stał się zaiste eksplozją sensacji. O ile Heim określił przedstawiony strój jako "najmniejszy strój świata" o tyle Réard ripostując okrzyknął swoje bikini jako "mniejszy niż najmniejszy strój na świecie". Oczywiście w Stanach Zjednoczonych jego akceptacja nastąpiła znacznie później niż w Europie bo na początku lat 60. Zaszło to zapewne nieco pod wpływem Brigitte Bardot i filmu pod tytułem "I Bóg stworzył kobietę" (1956) oraz Ursuli Andress, która zagrała dziewczynę Jamesa Bonda w filmie "Dr. No" (1962). Obie panie prezentowały swe wdzięki właśnie w bikini.
W 1962 roku amerykańska firma DuPont wprowadziła na rynek tkaniny z poliuretanowego, elastycznego włókna pod nazwą Lycra. Dało to zupełnie nowe możliwości w projektowaniu strojów kąpielowych. Przy czym jako pierwsza stroje kąpielowe z nylonowego, elastycznego materiału zaczęła produkować firma SPEEDO w 1970 roku.
Przez lata bikini było modyfikowane na wiele sposobów. Powstały: mikrokini, tankini, pubikini. Każda nowa wersja z reguły odsłaniała coraz to więcej damskiego ciała, czy też raczej zasłaniała coraz to mniej.
Lata 80 przyniosły popularność stringom czy też strojom typu "tanga" (ang. thong). Inspirowane były one tym co noszą na sobie plemiona dorzecza Amazonki oraz Afryki (np. plemię Khoisan). Generalnie chodzi o wąski kawałek materiału lub skóry przechodzący między nogami i przymocowany do paska okalającego biodra.
Źródło: http://www.wodneparki.pl/26-85.html
